Îmân-ı Metbû: Meleklerin îmânı. (Bkz. Melek)
Melek; erkeklik ve dişilik özelliği olmayan, yemeyen, içmeyen, evlenmeyen, doğmayan, doğurmayan, normal gözle görülmeyen, Allah’ın emirlerine itaat eden yaratıklardır.
“Melek” kelimesi, yetkili dilcilere göre Arapça bir kelime olup, “elûk” veya “elûke” kökünden gelir. Elûk; götüren, elûke de: haber götüren manasınadır.
“ELK” aslında “elçilik” demektir. Müfredi (tekili), “mefal” vezninde “melek” ise de bilâhare hemze (´) “lâm”dan sonraya alınarak “mel´ek” olmuş, daha sonra hemze de düşerek kelime “melek” hâline gelmiştir. Bu gibi değişikliklere Arapça’da çok rastlanır.
