Bir sanat dalı olarak roman değerlendirilebilir. Gerçek olduğu şeklinde bir ima yapılmadıkça sakıncası olmaz. Bir kitap ancak haramları meşrulaştırmaktan kaçınıyor ve kişilerin nazarını ulvî ve faideli maksatlara yöneltiyorsa caizdir. Böyle bir meselede kitabın içeriğini her yönüyle bilen kişi vicdanını hakem tutup karar vermelidir.
Hayale dayanan roman; fayda verip İslâm’a ve güzel ahlâka hizmet ederse caizdir. Neslin âkidesini ve ahlâkını bozup gerçekleri değiştirirse haramdır.
Meselâ: Makâmât-ı Harir’de al-Hâris bin Hümmân al-Sürûcî’den rivayet edilen hikâyelerin esası yoktur. Buna rağmen faydalı olduğu için tecviz edilmiştir (12).
Fıkralar da hikayeler gibi değerlendirlir. Buna göre İslam Dininin inanç ve ibadet esaslarına aykırı olmayan yazıları okumanın bir sakıncası olmaz.
Dipnot
(İbn Abidin, V/260; Halil GÜNENÇ, Günümüz Meselelerine Fetvalar, II/203)
