Erkeğin süresiz veyâ dört aydan fazla olmak üzere karısıyla cinsî temâsta bulunmayacağına dâir yemîn etmesine îlâ denir.
İlâ’ Kitap ve Sünnetle sabittir. Kur’an-ı Kerîm’de şöyle buyurulur: “Kadınlarına yaklaşmamaya yemin edenler dört ay beklerler. Eğer bu süre içinde, yeminlerinden dönerlerse, şüphesiz ki Allah, her şeyi çok bağışlayan ve çok merhamet edendir. Eğer boşamayı kastederlerse, şüphesiz ki Allah, her şeyi çok iyi işiten, çok iyi bilendir” (el-Bakara” 2/226-227).
İlâ’da belirli bir süre veya süresiz olarak eşine yaklaşmamak üzere, Allah’a veya O’nun örfen yemin için kullanılabilen ilâhî sıfatlarına kocanın yemin etmesiyle süre başlar. Koca, cinsel temastan uzak kalmayı, kendisine ağır gelebilecek bir adağa veya boşama gibi bir şarta bağlamak suretiyle de ilâ tasarrufunda bulunabilir. “Allah’a yeni yemin olsun ki, dört ay sana yaklaşmayacağım!”. Vallahi, bundan sonra seninle temasta bulunan”, “Seninle temasta bulunursam üzerime hac farz olsun veya yüz rek’at namaz kılmak üzerime borç olsun”, “Seninle temasta bulunursam, evliliğimiz sona ermiş olsun” gibi sözlerle ilâ meydana gelir. Bunlar boşamada olduğu gibi, niyete bağlı olmaksızın sonuç doğuran açık sözcüklerdir. Kimi zaman, niyet edilerek kinayeli sözcüklerle de ilâ işlemi başlatılabilir. Eşiyle ilişiğini kesmeyi kastederek; “Bundan sonra seninle bir yastığa baş koymam, seninle bir yatağa yatmam” gibi sözler bu niteliktedir (el-Kâsânî, Bedâyiu’s-Sanâyi’, III, 162 vd.; İbnu’l-Humâm, Fethu’l-Kadır, III, 182 vd.; Ö. Nasuhi Bilmen, Istilâhât-ı Fıkhıyye Kâmusu, II, 290 vd.).
İla’nın hükmü şudur:
Kadın dâvâcı olursa, kocaya dört aya kadar mühlet tanınır, sonra cinsî temâsta bulunarak keffâret vermek ya da kadını boşamaktan birini seçmeli. Eğer buna yanaşmazsa hâkim; bir talâkla kadının boşanmasına karar verir.
