“Veliyyü,l – emir, (daha ehil) ve Allâh’ın daha çok râzı olacağı kimse varken, bir kişiyi (emir, memur, hâkim, namaz için imam ve âmil) tâyin ve istihdam ederse, Allâh’a, Resûlü’ne ve müzminlere hıyânet etmiş olur.”
İZAHI
Bir kimse kendi işleri için istediği kimseleri istihdam edebilir. Bu ona ait bir iştir. Fakat umum nâmına hareket edenler, her işi en ziyâde ehil olanlara tevdî ile mükellefdir. Çünkü, böyle temsîlen tasarruf, menfaatle meşruttur.
Ehil olmayan veya matlup derecede ehliyyeti hâiz bulunmayan, kendine tevdî olunan işi arzu olunduğu gibi göremez. Bundan umum halk mutazarrır olur ve buna sebebiyyet veren, Allah’ın ve Resûlü’-nün emirlerine ve mü’minlerin menfaatlanna hıyânet etmiş olur.
Kur’ân-ı Kerîm’de, emânâtm ehline tevdii emir buyurulduğu gibi bu ve diğer hadîs-i şeriflerde umûma âit işlerin ehline tevdî olunmamasının zarar ve vebâli îzah olunarak, evliyâ-yi umûr tahzîr olunmuştur.
