Bazı talihsiz yakınlarımızın da yaşamış olabileceği, ama genelde filmlerdeki karakterlerde gördüğümüz hafıza kaybı sadece anıları etkiler. Hafıza kaybı sonucunda adını bile unutan hastalar, nasıl olur da bazı şeyleri unutmuyorlar. Örnek vermek gerekirse, konuşmak, kendi dili, yüzmek, bisiklet sürmek gibi ve benzeleri şeyleri yapabiliyorlar. Travmadan kaynaklanan hafıza kayıpları, sarsıntının derecesine, beynin oksijensiz kalmasına göre uzun ya da kısa sürebiliyor.
Beynimizin çok karmaşık bir yapısı vardır. Görme, konuşma, duyma gibi duyularımızın her biri beynimizin farklı bölümleri tarafından kontrol edilir. Bununla birlikte yürüme, konuşma, bisiklete binme gibi sonradan öğrendiğimiz ama bir daha asla unutmadığımız ve düşünmeden rahatlıkla yapabildiğimiz işlerin kayıtları beynin iç kısımlarında, derinlerde bulunur.
Geçici hafıza kayıpları genelde yaşanılan şok sonrası beynin bilinçli olarak kendini kapatmasıyla yaşanıyor. Örneğin bir trafik kazasında beyin kaza esnasındaki psikolojik gerilimi kaldıramayacağını düşünerek o anı hatırlamak istemiyor, kendini korumaya yönelik yaşadıklarını hafıza kaydından çıkarıyor. En fazla da son 3–4 günü ya da bir haftayı silebiliyor.
Hatıralarımız ise beynimizin “korteks” ismi verilen dış kısmında tutulmaktadır. Bir kişi başına sert bir darbe alır, bir kaza geçirerek beyninin darbelere karşı hassas olan korteks bölümü zarar görürse hafıza kaybı yaşayabilir. Bu durumda beynin İç kısımlarına zarar gelmediği için bu bölümler tarafından kontrol edilen hiçbir duyu ve bilgi yok olmaz.
