Bazı insanlar vardır ki doğduğu zamana ait değildir. Çağların ötesinde yaşarlar. Onlar ışık olur çevresini aydınlatırlar. Cevherlerin usta ellerde yetişmesi, değerinin ortaya çıkması için belirli bir zamanın geçmesi lazımdır. Sürekli doğum sancısı çekenlerin dillerinden inci, mercanlar dökülür. Mevlânâ Celaleddin, “hamdım, piştim, yandım elhamdülillah!” derken en güzel iksiri ve insan-ı kâmilin yolunu göstermiştir.
Büyük ve alimler’den Mevlana Celaleddin Rumi sözleri ve nasihatları ile hayatınıza yön verecek altın değerinde sözleri derledik. İnsan için faydalı olan bilgi, bilgilerin en üstünüdür, en güzel rehberdir. Bu çalışmamdaki amaç, toplumda ortaya çıkan bozulmanın durulması adına, ‘bir damla’ olabilmektir.
Konya’da yaşamış ünlü düşünür ve şair Mevlana Celaleddin Rumi’dir. Muhammed Celâleddîn-i Rumi veya kısaca bilinen adıyla Mevlana 30 Eylül 1207 – 17 Aralık 1273), 13. yüzyılda yaşamış büyük tasavvuf alimlerindendir. Mevlâna’nın babası Belh Şehrinin ileri gelenlerinden olup, sağlığında “Bilginlerin Sultânı” ünvanını almış olan Hüseyin Hatibî oğlu Bahâeddin Veled’tir. Annesi ise Belh Emiri Rükneddin’in kızı Mümine Hatun’dur. Mevlana 17 Aralık 1273 yılında vefat etti. Öldüğü geceye düğün gecesi anlamına gelen şeb-i arus dendi. Mevlana Celaleddin Rumi’nin kabri Konya’dadır. Mevlana türbesi aynı zamanda müze olarak halkın ziyaretine açıktır.
MEVLANA İMTİHAN VE BELA SÖZLERİ
Belayı def etmenin çaresi, sitem etmek değildir. Onun çaresi affetmektir, bağışlamaktır, keremdir. Peygamber Efendimiz, “Ey yiğit! Sadaka, belâyı def eder. Hastalığını sadakayla tedavi et” buyurdu. (Hz. Mevlâna)
İnsandan bela gelmez, hak istemedikçe; Hak bela vermez, kul azmadıkça. (Hz. Mevlâna)
Her belânın ve cezanın bir sebebi, bir aslı vardır. Belâyı çekip getiren bu sebep, bu asildir. Gerçi başa gelen belâ, aslına benzemez, ama ondandır. Bil ki çektiğin zahmet, yaptığın bir suçun sonucudur. Sana inen bu tokat, bir şehvetin sebebidir. (Hz. Mevlâna)
İnsanların başına bela ve sıkıntılar, alışmadıkları şeylerden gelir. (Hz. Mevlana)
İnsan, tuzağın ipine ayağını kaptırıp düşünce, gururu kırılınca, o vakit nefs-i levvâme ona elini uzatır. Bu çeşit insanın başı belâ duvarına çarpmadıkça, onun sağır kulağı gönlün nasihatini dinlemez. (Hz. Mevlâna)
“Gösterişten uzak dur, kendini gizle. Kim güzelliğini pazara çıkarırsa, şöhret peşinde koşarsa, başına yüzlerce bela gelir. Düşmanların kıskançlıkla seni yaralar; dostlar ise ihtiyaçları yüzünden başını ağrıtır durur. – (Hz. Mevlâna)
Ansızın gelip çatan her belâ, insana sevinç damının kenarın-dayken gelip çatar. (Hz. Mevlâna)
Allah’ın rahmeti, kahnnı ve öfkesini geçmiştir. Bu yüzden de, birisini imtihan etmesi, belâlara uğratması rahmetindendir. Çünkü onun kahrında gizli bir lütuf vardır. (Hz. Mevlâna)
Başına gelen bütün felaketler, belalar senin kendi edepsizliğindendir. Aklını başına al da işini ona göre yap. Doğruluktan ayrılma. – (Hz. Mevlâna)
Allah’ın takdiri gereğince bir şey kaybedersen üzülme. Şunu iyi bil ki, o kaybettiğin şey senden bir belâyı giderir. Allah, “Kurt gelse de koyunu yese bile, kaybettiğiniz şeyler için eseflenmeyin”^ buyurdu. Çünkü o belâ, daha büyük belâları def eder. O ziyan, daha şiddetli ziyanları men eder. (Hz. Mevlâna)
Ansızın, hiç beklenmeyen kötü bir iş, bir belâ gelip çatarsa aklını başına al da paniğe kapılma, yeise düşme, hüsnü zanda bulun, iyiye yormaya çalış! (Hz. Mevlâna)
Kendindeki güzellikler için kendini beğenme. Kendini beğenmek sahibine yüzlerce bela getirir. Ayrıca hünerler, marifetler, zenginlik, dünya malı; tavus kuşunun kanadı gibi, insanın canına düşmandır. – (Hz. Mevlâna)
Kahırda gizlenmiş lütfü yahut da lütfün gönlünde gizlenmiş kahrı, az kişi bilir, anlar. Meğer o kişi, gönlünde “can mihengi” bulunan Allah dostu, arif bir insan ola! (Hz. Mevlâna)
Zor diyorsun, zor olacak ki imtihan olsun. (Hz. Mevlâna)
Babacığım, bu dünyada imtihan içinde imtihan vardır. Aklını başına al da, küçük bir imtihanla kendini satın alma. Yani ufak bir imtihan geçirmekle kemâle erdiğini sanma. (Hz. Mevlâna)
Kalp altınla hâlis altın ayarda belli olur. Kalpla hâlisi, mihenge vurmadıkça tahminî olarak bilemezsin. (Hz. Mevlâna)
Sevmek, en müsait imtihan. Ve kişi daima en sevdiği ile imtihan edilirdi. İnanç arttıkça, imtihan da artar. (Hz. Mevlâna)
Bu riyazetler, bu cefa çekmeler, ocağın posayı gümüşten çıkarması içindir, iyinin, kötünün imtihanı, altının kaynayıp tortusunun üste çıkması içindir. (Hz. Mevlâna)
Allah’ın verdiği de, vermediği de imtihandır. (Hz. Mevlâna)
İsyanlardayım dedi. Hayır, imtihanlardaydı. Fark etseydi, kurtulacaktı. (Hz. Mevlâna)
Eğer imtihan oluyorsanız, bu Allah’ın sizi unutmadığının müjdesidir. (Hz. Mevlâna)
İmtihan içinde imtihan vardı. Derlen toparlan da ufak bir imtihana satma kendini. (Hz. Mevlâna)
Ey sürmeli gözlerinden, kem gözler uzak olası sevgili. Güzelliğinle gözlerimi imtihan etmek istedim. Dünya bir virane sen içinde bir define gibisin. Sendeki defineyi aramamdan incinme. (Hz. Mevlâna)
İmtihan içinde imtihan vardır, derlen toplan da ufak bir imtihanda satma kendini. – (Hz. Mevlâna)
İnanç arttıkça, imtihan da artar. – (Hz. Mevlâna)
İsyanlardayım dedi. Hayır, imtihanlardaydı. Fark etseydi, kurtulacaktı. – (Hz. Mevlâna)
Allah’ın verdiği de, vermediği de imtihandır. – (Hz. Mevlâna)
Eğer imtihan oluyorsanız, bu Allah’ın sizi unutmadığının müjdesidir. – (Hz. Mevlâna)
