Atilla İlhan Kirli Yüzlü Melekler Şiiri

Sayende sayebân olduk istanbul şehri
Sayende sebil olduk aç kaldık sefil olduk
Yıldızlar dem çekti güvercinler gibi başucumuzda
Ve yaktı perişan eyledi sine-i sâd-pâremizi
Saplanıp hançer misâli bir hilâl sokaklar serseri biz serseri
Yüksekkaldırım da bir cezayir şarkısını dile getirdi plâklar
Cadde-i kebir: bütün ışıklarını yakmış bir gemidir
Sinemalar neredeyse boşalacaklar
Vay anam vay sen ne dersin istanbul
Sen garip bir şair olsan söyle ne halt edersin
Kimin gücü yeterse kahretsin parasızlığı
Sefalet akıyor gürül gürül sokaklardan
Yol üstünde bir şehvet çarşısı tıklım tıklım
Yol üstünde sevda pazarlığı aşk pazarlığı
Kurtulamadık gitti bu denlü kepaze hayattan
Hep böyle gecelerin koynunda yaşadık
Geceler serseri biz serseri
Karakoldaki aynada safran gibi kirli yüzümüz
Gözlerimiz hasta gözleri ellerimiz hasta elleri
Kırılmış kavala dönmüşüz
Sen söyle serseriler kralı istanbul
Sen söyle iki gözüm
Hangi merhem çâredir şu bizim yaramıza
Yel üfürdü su götürdü gençliğimizi
Elimiz boşa geldi meydanlarda kaldık
Meydanlar serseri biz serseri
Sağımız sefalet solumuz ölüm
İşte geldik gidiyoruz
Kahrolasın kahrolasın istanbul şehri