İşte Asım Kahvecinin Güherçile kitabından Ey acı 2 Adlı Şiiri
Ey acı
Acı bana n’olur
Bütün dünyayı acımadan bırakıp gittiğin gibi
Böyle kolay bırakıp gitme beni n’olur
Beni yokluğunun acımasızlığına bırakma n’olur
Beni yokluğunun cinayetine bırakma n’olur
Bütün aşklan ölü bedenleriyle bırakıp gittiğin gibi
Böyle sitemkar bırakıp gitme beni n’olur
Sensiz baktığım gözlerinde sevgilinin
Mezarımı gördüm
Ve sensiz sabahlarında baharlann
Kıyameti gördüm
Seni görmediğim her güzellikte
Laneti gördüm
Beni mateminle türbedarlığına bırakma n’olur
Ey acı
Acı bana n’olur
Vahşi hayvanların açlığını doyuran
Yüreklerindeki bıçak sensin
Anneleri en derin uykularından uyandıran
Feryadı çocukların sensin
Bir gül masalıyla olsun
İster bir gün yalanıyla
Doyur beni uyandırdığın yerde
Ey acı
Acı bana n’olur
Genç ışıkların gözlerinde nem sen
Onlann kalplerinde umuda
Prens sen prenses sensin
Şimşekler sen bir kalbe düşünce çakar
Yağmurlar sen bir kalbi terk edince yağar
Bebeler daha doğar doğmaz seni tanır
Seninle ağlar
Aşinalığınla böyle heybetlidir şu dağlar
Uzaklığınla bu ölümsüz yalnızlıklarda
Acı bana n’olur
Bırakma beni hicranınla karanlığına
Kalbin ki pazarlıksız bir yüreğin
En derin yerine saplanmış bir kurşun
Alın teriyle kazanılmış her bir kuruşun
Yüzündür gülümseyen gözleri
En kesin yenilginin, en gerçek kurtuluşun
Duanın, selamın, yalvarışın
Dili sensin, kalbi sen
Dileği sensin bu engin bu muazzam
Bu ölümsüz yaratılışın
Acıt, acıt öldür beni istersen
Ama yokluğunla yoketme beni n’olur