Asıl büyük sarhoş benim
Uzaktaki
Ben ki tek damla şarap içmedim
Ekmeğin beyaz zeytinin siyah
Olduğunu biliyorum
Asıl büyük sarhoş benim
Uzaktaki
Benim kusturucu sarhoşluğum
Yoksulluğum
Yüzüme bakmasan da
Yağmura düşürsen de gözlerini
Gözlerime bakmasan da ne kadar
O kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor
Uykularımda nefesinin sıcaklığı
O kadar
Hangi akşam kapımı çalan sen değilsin
Sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi
Gözbebeklerimde duran
Umutsuzlandığım her akşam
Senin rüzgârın almıyor mu
Uğultulu yorgunluğumu
Yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman
Ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin
İyimserliğin
Ben bu tezgâhı kurdumsa senin için kurdum
Senin için dokuduğum basma ve pazen
Denizin yeşilinden süzdüğüm balık
Göğün mavisinden çaldığım kuş
Senin için
Felsefe okudumsa
İktisat okudumsa gece yarıları
Boğazım kurumuş içim bir kalabalık
Sıcacık mısralar okudumsa yunus’ dan
Senin için okudum
Geceyarıları
Sen beyaz bir kadınsın
Uzaktaki
Gözlerin aklımdan çıkmıyor
Sen beyaz bir kadınsın
Karanlıkları dinleyen
Uzaktaki
Sarmaşıkları duyuyor musun rüzgârda
Yorgun başını
Üşümüş yastığına koyuyor musun
Uyuyor musun
