Bilindiği gibi Aziz Mahmud Hüdâyî, “mutasavvıf, âlim, şair ve Celvetiye tarikatının kurucusu”dur. Asıl adı Mahmûd’dur. Aslen, Cüneyd-i Bağdâdî Hazretlerinin neslinden olup seyyiddir. 1541 yılında Koçhisar’da doğdu. Bursa’da Muhammed Üftâde’den feyz aldı. 1598 de Üsküdar’da câmi ve dergâh yaptırdı. 1628’de vefât etti. İrşad ve mânevî terbiyesini şiirleriyle de devam ettiren Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri, bu sahada da gönülleri tenvîr eden pek tesirli eserler vermiştir. Bugün dahî büyük bir gönül hazzı içinde söylenmekte olan pek çok bestelenmiş şiiri vardır. Bu nedenle Aziz Mahmud Hüdayi en güzel şiirlerini derleyerek anıyoruz. İşte Aziz Mahmud Hüdayi’nin şiirlerin‘den “Divan-ı ilahiyat 142” sözleri…
Sakın emânete etme hıyânet
Bir gün ıssına tapşırsan gerekdir
Bâkî değil bunda beğim ikâmet
Bir âleme dahi varsan gerekdir
Nice bir gafletden uyanmayasın
Dergâh-ı Hakk’a varam sanmayasın
Bir iş et kim sonra utanmayasın
Ne işlersen varıp görsen gerekdir
Fânîde görmeyen resm-i sebâtı
Ölmezden ön ölüp bulda hayâtı
Yeter etdin ednâya iltifâtı
Bir âlî dîvânda dursan gerekdir
Altûndan hâs gönül çürümek neden
Efkâr-i fâside bürümek neden
Her bir zâga salıp yürümek neden
Bir gün şahbâzı uçursan gerekdir
Fermân erişicek yüce Hazret’den
Uyarırlar seni nevm-i gafletden
Götürüp ayağı bezm-i kesretden
Otâğı berzahda kursan gerekdir
Hüdâyî âlemin yokdur sebâtı
Ölmezden ön ölen buldu hayâtı
Yeter etdin ednâya iltifâtı
Bu âlî dîvânda dursan gerekdiı
