Gül kelimesi ile ilgili atasözleri hangileridir? veya güller cümlesi olan atasözleri nelerdir? Açıklaması ve anlamlarıyla beraber atasözünü derledik.
Atasözleri Türkçe’de “sav” ve “irsal-i mesel” olarak da adlanılır. Türk Dil Kurumu’nun Tanımı: Uzun deneme ve gözlemlere dayanılarak söylenmiş ve halka mal olmuş, öğüt verici nitelikte söz, darbımesel. İslamiyet öncesinde sav, divan edebiyatında irsal-i mesel ya da darb-ı mesel denirdi. Atalardan günümüze kadar ulaşan, belirli bir yargı içeren, söyleyeni belli olmayan (anonim) düz konuşma içinde kullanılan sözlerdir. Atasözleri, halkın yalnızca ortak duygu ve düşüncelerini değil ortak dil zevkini de yansıtır. Öykü, roman, şiir, deneme gibi yazı türleri pek çok cümlenin bir araya gelmesi ve anlam yönünden bütünleşmesiyle oluşur. Buna karşın atasözleri genellikle bir, en fazla iki cümleden oluşur. Bütün duygu ve düşünceler bu tek cümleye sığdırılır. Bu cümleler kişiden kişiye değişmez. Halkın ortak malıdır ve halk tarafından aynı biçimde söylenir.
GÜL İLE İLGİLİ ATASÖZLERİ VE ANLAMLAR
Minnetle gül koklama, dikeni sancar seni.
Yapılacak bir işi zoraki yapan insanlar bu hoşnutsuzluğunun sonunda ya çevresindeki kişileri kırar yada o işten zarar ile ayrılır. Bize buyurulan yada rica edilen görevleri severek, karşımızdaki insanın niteliğine göre ölçerek layıkı ile yerine getirmeli, doğru insanlara yakışır şekilde davranmalıyız.
Çalıda gül bitmez, cahile söz yetmez.
Bir değeri ve erdemi asil yaratılışlı insanlarda aramalıdır. Batalıkta biten gülün kokusunu oradaki durgun su bastırır. Cahil kimseye söz – ne kadar etkili ve uzun olursa olsun – tesir etmez. Öğüt almak Allah’tan korkan ve akıllı olan insanların harcıdır.
Dikensiz gül olmaz.
Bu dünyada kusursuz güzellik yoktur. Herşey, bir yönüyle eksik yada kusurludur. Bundan dolayı her güzel şeyin hoşa gitmeyen yönü mutlaka bulunur. Güzel şeyi elde etmek isteyen yada elde eden kimse, bunun gerektirdiği rahatsız edici şeyleride hoşgörmelidir.
Gülü seven dikenine katlanır.
Sevdiğimiz yada elde edeceğimiz kişi ve nesnelerin bir kusuru bulunabilir. İnsan, sevdiği kimse ve sevdiği iş yüzünden gelecek sıkıntılara katlanır.
Hocanın (öğretmenin) vurduğu yerde gül biter.
Milletimiz, çocuklarını emanet ettiği öğretmenine büyük değer verir. O kadar ki, gönül meyvesi evladına kendisi bir fıske bile vuramazken, hocasının tokatını gül yerine koyar. İnsanımıza göre, öğretmen gerekli görürse çocuğu döver. Attığı dayağı, gücenmek şöyle dursun, nimet gözüyle bakılır ve dayağın yaptığı kızartı, vücutta açılmış gül diye nitelendirilir.
Güzel ama gülle ilgili bu kadar değil.Mesela “Gül veren elde gül kokusu kalır” var.