Peygamberimiz (s.a.v) diyor ki:
Arş’ta öyle bembeyaz bir yer vardır ki burası dünyadan yedi defa daha büyüktür. Kurşunî olan bu geniş arazide bitki namına hiçbir şey yoktur. Burası iğne atsan yere düşmeyecek şekilde meleklerle doludur. Her meleğin e-linde üstünde; “Lâ ilahe illallah, Muhammedün Resûl-tıllah (Allah’tan başka İlâh yoktur, Muhammed O’nun kulu ve elçisidir)’ Yazılı kocaman birer sancak bulunur. Bu melekler her cuma gecesi bu geniş araziye inerek mü’minlerin kurtuluşu için Allah’a yalvarıp yakarırlar.
Tan yeri ağardığında da şöyle dua ederler: “Allah’ım!.. Boy abdesti (gusül) alıp her cuma namazını kılan kullarının günahlarını bağışla.” Böyle dua ederlerken gök kubbeyi sarsan sesleriyle hüngür hüngür ağlayıp feryat e-derler.
Bu feryatları duyan yüce Allah (c.c.), “Ey Meleklerim!.. Ne istiyorsunuz?” diye seslendiğinde, “Muhammed Ümmetini bağışlamanı istiyoruz ya Rabbi!..” derler. Bunun üzerine yüce Allah da; “Bağışladım onları ” diye
