İKTİDÂ:
Tâbi olmak, uymak. Taklid etmek. Terim olarak: İktidâ cemaatın, namazını imamın namazına bağlamasıdır. Cemaatle namaz kılarken; namaz kıldırana imam, imama uyan kimseye muktedî, imama uymaya da iktidâ denir. “Müslümanlar Peygamberin sünnetine iktidâ eder” ve “cemaat imama iktidâ ederek beş vakit namazı eda eder” cümlelerinde bu anlam görülür.
Allahü teâlâ âyet-i kerîmede meâlen buyurdu ki:
İşte o peygamberler Allahü teâlânın hidâyet ettiği kimselerdir. Sen de onlara iktidâ et. De ki: “Ben buna (peygamberlik vazîfemin îfâsına) karşılık sizden bir ücret istemiyorum. O Kur’ân-ı kerîm âlemler için öğütten başka bir şey değildir. (En’âm sûresi: 90)
Benden sonra, Ebû Bekr’e ve Ömer’e iktidâ ediniz. (Hadîs-i şerîf-Tirmizî, Hâkim)
Benden önce Allahü teâlânın bir ümmete gönderdiği bir peygamber yoktur ki, o peygamberin ümmetinden Havârîleri ve sünnetine tâbi olan, emrine iktidâ eden eshâbı, arkadaşları olmasın. (Hadîs-i şerîf-Müslim)
Bizim büyüklerimizin yolunun esâsı ikidir: Birincisi; Resûl-i ekremin sallallahü aleyhi ve sellem sünnetine yâni bildirdiği İslâm dîninin îmân ve amel ile ilgili hükümlerine iktidâ, ikincisi tâbi olduğu âlim ve velîyi çok sevmek. (İmâm-ı Rabbânî)
Kendisinde imâmlık şartları bulunmadığı hâlde imâmlık yapan kimseye iktidâ etmemelidir. (İbn-i Âbidîn)
