MÜN’İM (El-Mün’im): Nîmet veren. Allahü teâlânın ism-i şerîflerinden.
Asıl mün’im Allahü teâlâdır. Bu sebeble Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem, yemeği önüne getirilip konulduğu zaman; “Allah’ım! Bize verdiğin rızka bereket ver ve bizi ateş azâbından koru. Bismillah” derlerdi. (İbn-i Sünnî)
Mün’im: Kelime olarak nimet veren, yedirip içiren manasına geliyor. Bu isim bütün ihsan ve ikramları içine alan genel bir isimdir. Lakin Rahman isminin kapsamındadır. Zira bütün ihsan ve ikramların ana kaynağı ve membaı Rahman ismidir.
Rahman: Kelime olarak bütün yaratıklara rızıklarını veren, her an bütün mahlukat hakkında hayır ve rahmet irade buyuran, bütün mahlukatına sayısız nimetler veren nizam ve adâlet sâhibi Allah demektir.
Şefkatin Mümin kafir, iyi kötü, günahkar müttaki demeden umumi olarak tecelli etmesidir. Bu mana şu şekilde formüle edilmiştir: Rahman ismi, tecell-i amm ism-i hastır. Yani tecellisi hiçbir şeyi ayrı tutmadan genel olarak tecelli eden isim hakkı ise Allah’a mahsus olan demektir. Bu sebeple Rahman tek başına insanlara isim olarak verilemez.
Rezzak: Bütün mahlukatın rızkını veren ve ihtiyaçları karşılayan demektir. Rezzak ismi Rahman isminin maddi ve zahiri boyutudur denilebilir. Yani Rahman genel, Rezzak ise özel bir isimdir. Rezzak daha ziyade canlıların rızıklarını şefkat ile tedarik etmek manasına geliyor. Nitekim Rahman manasını sadece rızık ile izah etmek yanlış olur. Öyle ise Rezzak, Rahman isminin maddi iz düşümüdür, denilebilir.
Kerim: İzzet, ikram ve ihsan sahibi demektir. Daha çok izzet ve azametinden dolayı kullarına bolca dağıtan ve ikramda bulunan demektir. Yani azamet ve izzeti sonsuz olduğu için kullarından hiçbir şeyi esirgemez ve her şeyi bolca ve yeterince verir inceliğine işaret ediyor.
Lütuf, ihsan ve ikram kelimeleri biribirine yakın manalardır. Bu kelimelerin hepsi müsemması olan isimlerine bakıyorlar. Lütuf Latif ismine, ihsan Muhsin ismine ikram ise Kerim ismine işaret ediyor.
