MÜSÂMAHA: 1. Hoş görü, başkasının kabahatini görmeme.
Resûlullah efendimiz; “Allahü teâlâ Cennet’te, içerisinde keskin misk kokuları esen bir şehir yarattı. Suyu selsebil kaynağından gelir. Ağaçları nûrdandır. Şehirde kusursuz güzellikte hûrîler dolaşır ki, her biri yetmiş perçemlidir. Hûrîlerden bir tânesi yeryüzünde görünseydi, doğu ile batının arasını aydınlatır ve yer ile gök arasını güzel kokusuyla doldururdu” buyurunca, dinleyenler; “Ey Allah’ın Resûlü! “Bu yer kimin içindir?” diye sordular. Peygamber efendimiz; “Alacağını, müsâmaha hoş görürlülük ile isteyen içindir” buyurdular. (Müsned-i İmâm-ı A’zâm)
2. Terk edilmesi gerekmeyen şeyleri başkasına faydalı olmak için terk etmek.
Müsâmaha, cömertlikten doğan güzel bir huydur. (Ali bin Emrullah)
