Başkasının evine girmek için mutlaka izin almak lâzımdır. İzin almadan herhangi bir kimsenin evine girmek haram olup evin masûniyetini ihlâl etmektir. Asr-ı saâdette bir kadın Peygambere (sav) gidip dedi ki: Ben evimde annem ve babama dahi görünmek istemediğim bir durumda iken izin almadan birisi gelip eve giriyor. Böyle bir vaziyette iken ne yapayım? Bu münâsebetle şu âyet-i kerîme nâzil oldu:
“Ey mü’minler evinizden başka evlere, ev sahiplerinin iznini ve rızasını alıp ev halkına selâm vermeden girmeyiniz” (75).
Âyet-i Kerime’den anlaşılıyor ki, ev sahibinin eve girmek için rızası olmazsa şeklen izin verse de girmemek lâzımdır.
Hatta bir kimse annesinin veya kızının evine veya odasına girmek istese de izin almadan girmesin. Hoşuna gitmeyen bir durumda olabilir. Bir gün birisi Peygmaber’e (sav) dedi ki annemin evine girmek için izin almam gerekir mi? Peygamber (sav):
— Evet.
— Benden başka kendisine hizmet eden yok. Her gittiğimde izin alacak mıyım?
— Çıplak olarak onu görmek istiyor musun?
— Hayır.
— Öyle ise izin alıp gireceksin, buyurdu (76).
İzin almak isteyen kimse de kapının karşısında durmasın. Sağ veya solunda dursun. Çünkü kapı açıldığında evin içerisi görülebilir.
Sa’id bin Ubâde (ra) diyor ki: Peygamber’e (sav) gittim ve kapının karşısında durup izin aldım. Peygamber (sav) işaretle kapıdan uzak bir yerde durmamı istedi ve buyurdu ki “izin almanın gayesi içeriye bakmamaktır.” Zamanımızda kapının zilini çalmak izin istemek sayılır.
(75) en-Nûr, 27
(76) Muvattâ
