“Kıyâmet gününde mevkî i‘tibâriyle nâsın en kötüsü, nâsın şerrinden korktuğu kimsedir.”
İZAHI
Muhtelif tarîklerle rivâyet olunan bu hadîs-i şerifler, meâlen bir gibidir. Şirret ve şerirlere dâir daha bâzı hadîs-i şerifler vardır.
İnsanların şerirleri kıyâmet gününde olduğu gibi dünyâda da, en itibarsız ve şerefsiz mahlûklardır. Bu gibilere zâhirde itâat edenler olsa da, şerefli olduklarından değil, korkudandır. Yoksa kalben buğz ve lâ’net ederler.
Bir şehir, kasaba ve köyde türeyen şerirlerin, halk, şerlerinden korkarlar, can, mal ve ırzlarını korumaya çalışırlar. Bir şehir ve bir kasaba ve köyün huzur ve rahatını kaçırmak için, bu gibilerden birkaç tane değil bir tane bulunmak yeter artar.
Bunlar nihâyet Ahiret’de olduğu gibi, dünyâda da belâlarım bulurlar, kendileri ve âile-ieri mahv ve perîşân olurlar.Hakîkî İslâm irfânı ve terbiyesi taammüm eden yerlerde bu gibilere pek nâdir tesâdüf olunur.
