Kutub-i Sitte : Altı kitap manasına gelen bir tabir olup, hadis kaynaklan arasında şöhret kazanmış altı esere denir. Aynı manada sihah-ı sitte tabiri de kullanılır. Bu altı eser Kur’ân-ı Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buhârî ile Müslim’in el-Câmi’us-Sahihleri (es-Sahîhân) ile Ebu Davud, Tirmizî, Nese’î ve İbn Mâce’nin sünenlerinden (Sünen-i erbaa) ibarettir. Bazıları İbn Mâce’nin süneni yerine ed-Dârimî’nin Sünenini, bazıları ise İmam-Mâlik’in el-Muvatta isimli eserini kutub-i sitteye dahil etmişlerdir.
Hadisler konusunda ana kaynaklar mesabesindeki bu altı kitaba sıhah-ı sitte diyenler de vardır. “Kutub-i Sitte’den her birinin kendine hâs bir takım hususiyetleri vardır.
Meselâ fıkıh bâbları yönünden el-Buhârî’nin, tertibinin güzelliği ve talikatının azlığı yönünden Müslim’in, rivayet sanatı yönünden Tirmizî’nin, ahkâm hadislerini toplaması yönünden Ebu Davud’un, fıkıh bablarına ayırması yönünden İbn Mâce’nin ve nihayet bu meziyetlerin çoğunu kendisinde toplaması yönünden Neseî’nin kitabı ayrı bir değer taşır.” 589
