İman; “emin olma, kalbi güven ve sükûna kavuşturma” manasına gelir. Bir kalpte imanın olmaması ölü ile diri olan bir insana benzer. Bu nedenle Bir Müslüman, sözünün ve işlerinin neye varacağını düşünmeli, her şeyde dinini kayırmalıdır. Son nefeste imansız gitmekten korkmak, şüphe değil iman alametidir. İmanın alametlerinden biri’de Hz Peygamberimiz s.a.v “Kişinin ‘İnşallah’ demesi imanın kemalindendir.” (Suyuti, Camiu’s-sağir, II/ 50)
İnsan ruhunun sevgi ve nefret gibi duyularının merkezi olan kalbin imanını hem ameli ile hemde Yüce Allah’tan dua ve niyazda bulunmalıdır. Ayrıca Kalbi diri olan bir müminin nefsine ve şeytana uyup işlediği bir günahtan dolayı büyük bir vicdan azabı duyacağını belirten Hz. Peygamber Efendimiz şöyle buyurmuştur:
“Mümin, günahını, altında oturduğu ve sanki üzerine her an düşme tehlikesi olan bir dağ gibi (büyük ve ağır) görür. Bu koca dağ üzerime düşer mi, diye korkar durur. Facir (günahkar) ise günahını, burnunun üzerinden geçen bir sinek gibi (ehemmiyetsiz) görür.” (Buhârî, Deavât, 4; Müslim, Tevbe, 3)
Resûlullah her zaman,
Türkçe Okunuşu : “Allahümme, yâ mukallibel-kulûb, sebbit kalbî, alâ dînik” duâsını okurdu.
Türkçe Anlamı : Ey büyük Allahım! Kalbleri iyiden kötüye, kötüden iyiye çeviren, ancak sensin. Kalbimi, dîninde sâbit kıl, yâni dîninden döndürme, ayırma! demektir.
Türkçe Okunuşu : “Allahümme yâ muhavvilel havli vel-ahvâli havvil hâlenâ ilâ ahsenil hâl!”
Türkçe Anlamı : (Ey, herkesin hâllerini değiş-diren Allahım! Bize iyi hâller ihsân eyle!) duasını okumalıdır.
