Şimdi Medine sokakları sensiz Efendim
bir seher yeli esiyor Ravzayı Mutahhara’ya doğru
Hz.Bilal Habeşlerin ezanlar okuyor
ehl-i beyt ağlıyor ümmet ağlıyor sahabeler ağlıyor Efendim
Ayrılığın ateşi yaktı Efendim ayrılığın ateşi yaktı Efendim yaktı
Ravzasına vardım hâlâ ordasın minbere çıkmışsın ümmetini sorarsın
Ümmetinin günahına ağlarsın ayrılık ateşi yaktı Efendim
Sen gidince sahabeler ağladı Ebubekir ciğerini dağladı
Fatma annem hiç gülmedi ağladı ayrılık ateşi yaktı Efendim
Ravzasına vardım ağlar gözlerim toprağın koklayıp yüzler süreyim
Bedenim taşımaz tutmaz dizlerim ayrılık ateşi yaktı Efendim
Ömer çıktı sahralarda ağladı senin ayak izlerini aradı
Yetim Hasan Hüseyin’inim ağladı ayrılık ateşi yaktı Efendim
Sensiz geçen günlerim Muharrem aşkının ateşi yaktı kül oldu
Kanlı gözyaşlarım akar sel oldu ayrılık ateşi yaktı Efendim
Ravzasına vardım ağlar gözlerim toprağın koklayıp yüzler süreyim
Bedenim taşımaz tutmaz dizlerim ayrılık ateşi yaktı Efendim
