Ekmeğini boyarken kan rengine sermaye,
Ağzına bal sürerler kandırırlar çocuğum.
Gökyüzünde mavili boyalarla griler,
Ciğerine havayı çok görürler çocuğum.
Önce sıcak renklerden pembe tablo çizerler.
Düşlerini süsleyip iç dünyana girerler.
Kemirirler sinsice özünü vicdanını,
Haktan yana ne varsa gem vururlar çocuğum.
Dolarları harcarlar kelaynaklar uğruna
Aç ölürken insanlar Asya’da Afrika’da.
Sömürürler dünyayı senaryo onların ya
Barıştan kardeşlikten de vururlar çocuğum.
Sessizlik ortasında kopup gelen çığlıksın,
Zulüm coğrafyasına belki de son ışıksın.
Son umut fidanımız, soylu başkaldırısın.
Dünyaya yeni düzen, sen verirsin çocuğum.
