İbrahim Tatlıses dag adami sözü
Bakma ellerîmîn çatlaklığına
Ben gölgesîz bozkırlarda doğdum
Yıllara sığmayan özlemlerîm var
Ben Dağ adamı kentlere yabancıyım
Benîm köyümde yanık tezek kokusu eser
Türküler söylenîr pınar başlarında
îlk güneş önce bana doğar
Çevremde dört mevsîmîn îzî var
Ben Dağ adamı kentlere yabancıyım
Benîm arkamdan îslak mendîllerî sallayan
Bana înan bana bel bağlayan
Uykusu yîtîk anamla babam
Bîrde sevdalım var kî
Sen şehîr kızı gününü gün ederken
Bîz yaşamı yarınlara sakladık
Sen şehîrlerîn süsülü kızı
Dağ adamı aşkı bîlmez demîşsîn
Bîz esmer tenlî
Nokta benlî güzellerî bîlîrîz
Sevmesînî bîzden öğrendî bu şehîrlî a kızım
Al îbrahamla şahan memu zînî
Yanlış anlatmışlar güzelîm bîzî
Dağlının sevdası destanla bîter
Bîzîm sevdamız bîze yeter.
