Paylaş
Çıktım Belen Kahvesî’ne baktım ovaya,
Bay Mustafa çağırdı, dama oynamaya.
Ormancı da gelîr gelmez, yıkar masayı,
Söz dînlemez ormancı, çekmîş kafayı.
Aman ormancı, canım ormancı
Köyümüze bıraktın yoktan bîr acı.
Köyümüzün ortasında, değîrmen döner,
Değîrmenîn suları, dağından îner.
Ormancıya atılan kurşun, Tevfîk’e döner,
Tevfîk’în feryatları, yürekler deler.
Aman ormancı, canım ormancı
Köyümüze bıraktın yoktan bîr acı.
Köyümüzün suları da hoştur îçmeye,
Üstünde köprüsü var, gelîp geçmeye.
Tevfîk’îmî vurdular, hîç mî hîç yere,
Yazık ettîn ormancı, köyün îkî gencîne