VEFÂTIN-NEBÎ
Gel berû ey yâr-u ihvân-ı vefâ
Gel berû erbâb-ı irfân-ı safâ
İşbu firkatti sözü gûş edelim
Derd-ile âh-eyleyüb cûş edelim
Âkıdâlım gözümüzden yâşlan
Tazelensin bağnmızın başlan
Ağlayub âmiMçün görmez olan
Yârin-oldur Hakk cemâlini gören
Geldi Cebrâil Hakk’dan emr-ile
Söyledi anda Resûle lütf-ile
Dedi sâna ZülcelâWetdi selâm
Der ki şöyle bilsüıvol Hayrüt-enâm
Ben anâ key katı muştâk olmuşam
Cümle halkı âna bende kılmışam
Bû sözüçün kim işitdi ol Emîn
Kalbi mesrûr oldu ol şâhm hemîn
Neşesinden gözlerinden döktü yâş
Gûş-edüben ağladı dağ-ile tâş
Şevk-ile gırdî içerü evine
Fâtıma andaydı geldi yânına
Dedi ey cânım baba hâlin nedir
Hasta mı oldun vücûdun nicedir
Dedi kim yâ Fâtima yânar tenim
Dosta ulaşmak diler cânım benim
Kim ölüm ayınrser benden sizi
Allâh’ıma ısmarladım kamûnuzu
Bu kemâlet-ile ol pâkize zât
Bulmadı âlemde ölümden necât
