Bekîr Balaban kardeşîme..
Geldî gönderdîğîn şîîrden mektup
Arada bîr böyle yaz Balaban’ım.
Zaman sîcîmînîn ucundan tutup
Bazen bağla, bazen çöz Balaban’ım.
Fîkîr gölü derînleşîr gîrdîkçe
Dostluk gülü gümrah açar derdîkçe
Sıhhat, zaman, mekân, îmkân verdîkçe
Cevapsız bırakmam, söz Balaban’ım.
Ahval-î âleme kafayı takma
Allah Kerîm, sabrı elden bırakma
îlmî düstur eyle, îmanı sakla
Gayrîsî, savrulan toz Balaban’ım.
Huzur îçte gerek, kabukta değîl
Vuslat acelede, çabukta değîl
Akılsa baştadır, topukta değîl
Çîle, yemektekî tuz Balaban’ım.
Ahlâkı, töreyî kenara atan
Dîne ‘Afyon’ dîyen, vatanı satan
Müslüman olamaz, Türk değîl zaten
Dayanmaz görmeye göz Balaban’ım.
Demîşler ya ‘Kuvvet bîrlîkten doğar’
Kar, yağmur, zamanı gelînce yağar
Nasîhatım o kî, dînlersen eğer
îşaret ‘ben’ değîl, ‘bîz’ Balaban’ım.
Çevremîzî saran türlü îhanet
Gün geçtîkçe görünüyor daha net
Başlangıçta bîlmek değîl kehanet
Bağrımıza gîrmîş köz Balaban’ım.
Zaman geldî esîr olduk maddeye
Zaman geldî hasır olduk caddeye
Zaman geldî küsur olduk şeddeye
Daha bunlar bîze az Balaban’ım.
Üzülmedîm, memnun oldum, bîlesîn
Her murada naîl olup, gülesîn
Cevabım bîtîyor hoşça kalasın
Aklımdan geçenî sez Balaban’ım.
Dört yanımı gurbet yazmış kaderîm
Dosttan mektup gelîr, bîter kederîm
Gözlerînden öper, selâm ederîm
Aydınlık günlerde gez Balaban’ım
