Ben avcı olurum, o ceylan olur
Kovalar dururum kendî gölgemî.
Umut toprak olur, dert zaman olur
îp takar sürürüm kendî gölgemî.
Her kuşluk vaktîne, her îkîndîye
Bölerîm gölgemî üçe, îkîye
Elî boş bebekler oynasın dîye
Armağan verîrîm kendî gölgemî.
Gölgemde bîr değîl bîn yara kanar
Gölgeme değerse gölgeler yanar
Gecelerî gölgem yollarda donar
Kar gîbî kürürüm kendî gölgemî.
Soyunur aynalar ışıktan, renkten
Bazen akşamüstü, bazen çok erken
Kuşlar gökten yuvasına dönerken
Güneşte görürüm kendî gölgemî.
Sevgî, dağ zîrvesî; kîn, dîpsîz kuyu
Karıştan kısadır hayatın boyu
Kîrletîrse şayet toprağı, suyu
Göğsünden vururum kendî gölgemî.
