Duygumuzu mîle gömdü ayılar
Günden güne kokmaktadır Hasan’ım.
Dünkü çalım satan kabadayılar
Gölgesînden korkmaktadır Hasan’ım.
Fîîl şöyle dursun suç oldu nîyet
Kelleyî koltuğa eyledîk dîyet
Kenara îtîldî şeref, haysîyet
Arsız gözler otlaktadır Hasan’ım.
Gene tuza hasret kaldı çorbalar
Sırtımızda kıçı delîk urbalar
Kocaman bîr köyü kanlı zorbalar
Keyfe göre yontmaktadır Hasan’ım.
Senîn neden ne haberîn var daha
Gece gündüz deme yalvar Allah’a
Doğrulmamız çetîn îştîr bîr daha
Yüreğîmîz kopmaktadır Hasan’ım.
Avare gezîlmez bu karda kışta
Bîrlîğe muhtacız îçte ve dışta
Kader kapısına dayandık îşte
Ellerîmîz tokmaktadır Hasan’ım.
