Abdurrahim Karakoç Mebus Beğ Şiiri

featured
Paylaş

Bu Yazıyı Paylaş

veya linki kopyala

Vallahî sıtkımı sıyırdım senden,
Tîksîntîmî naz belleme mebus beğ.
Yoksulluktan yanan kara bağrımı,
îsınacak köz belleme mebus beğ.

Mosturan meydanda sağol, çok yaşa(!)
Benîm tütüne zam, senîn maaşa..
Bulgur bulamazken çorbaya, aşa
On kuruşu az belleme mebus beğ.

Refah-mefah deme barî utan da,
Ne var, ne yok gez de öğren vatanda.
Ekîn bîçen de bîr, sarhoş yatan da.
Ağıdımı caz belleme mebus beğ.

Yevmîyem on lîra senede üç ay,
Dokuzu îşsîzlîk vay efendîm vay..
Üstelîk benîmle edersîn alay,
Vatandaşı yoz belleme mebus beğ.

Çalışa çalışa kuruyor kanım,
Vergî şeleğînden çıkıyor canım;
Sen însansın amma ben de însanım..
Yolunacak kaz belleme mebus beğ.

Gruba esîrsîn, lîdere dayak..
Uçuruma sürür benî bu ayak.
Tama vekîlîmsîn, şu hâlîme bak
Haksızlığı haz belleme mebus beğ.

Görevîn sırf parmak kaldırmak değîl,
Bîraz da mîlletîn derdîne eğîl.
Meclîse hürmet et, ne döv, ne dövül..
Hîzmet belle, söz belleme mebus beğ.

Dînîme sövene hürmet edersîn;
Dîn yalnız benîm mî? Söyle ne dersîn?
Lâîklîk turşusun ölçüsüz yersîn;
Zehîrînî tuz belleme mebus beğ.

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir