HİKMET-126
Işk da’vasın kılğan aşık giryan bolur
Bu dünyanı gurbetidin ölse bolmaz
Huşı ketib bağrı anı biryan bolur
Haya ketib perdesini türse bolmaz
Bu dünyanı işretidin keçgen kişi
Bihud yürer tınmay akar közdin yaşı
Vale bolub hayran yürer yaz u kışı
Vahşi yanglığ eldin çıkar yürse bolmaz
Keçe kündüz közde yaşın jale kılgan
Feryad urub seherlerde vale bolgan
Köksin teşib çarzarb urub nale kılgan
Mundağ emi dergahıdın ketse bolmaz
Keçe turub yürmey tınmay yığlaganlar
Işk otığa yürek bağrın dağlaganlar
Resva bolub sırdın ma’na anglaganlar
Halk içide resva bolub yürse bolmaz
Allah yadın aytıb yürüb zâri kılgan
Közde yaşın akkuzuban cari kılgan
Sersan bolub kıbab birle yürüş kılgan
Andağ erdin cüda bolub yürse bolmaz
Aşıklarday daim müdam Haknı izler
Zahir yüzüb batınıda arşnı közler
Taliblerge ayet-hadis sözin sözler
Sır sözini nâdânlarga aytsa bolmas
Kayda barsa ışk dükanın anda kurdı
Leyli Mecnun bu dünyanı devrin sürdi
Şeyh Mansur “Ene’l-Hakk” deb gavğa kıldı
Vefa kılgan erenlerdin yansa bolmaz
Sırdın ma’na tuymaganlar biganedür
Ul aşıklar mekanları veyranedür
Kayda barsa hemhanesi cananedür
Tünler kobmay aşıkman deb yürse bolmaz
Gevvas bolmay gevher üçün derya çommaz
Candan keçmey çommağunça hergiz almaz
Bir katreğa kani bolmay ul dür bolmaz
Kani bolmay şevk şarabın içse bolmaz
Kul Hace Ahmed lahed ara makam tutmay
Fenafillah makamıdın yelib ötmey
Pir-i muğan katresidin cur’a yutmay
“Limaallah” makamığa yetse bolmas
