İşte Asım Kahvecinin Güherçile kitabından Dilenci Adlı Şiiri
Soğuk gecelerde
Güneş dilendim
Ay deden
Uzun gecelerde
Masal dilendiğim gibi
Ninemden
Sonra bir el tuttu
Çocuk elimden
Sahibini bilmediğim
O elden
Sahibimi dilendim
Çingene kırmızısı bir şafakta
Yalnızken
Bir gece Güneşlenirken
Sevdanın gözlerinde
Aklıma düştü
Elin sahibi
Kimdi Ki benimdi
Eli elimde
Beni bulurken
Peşine düştüm
Gece tül tül açarken
Kaybettim elini elimden
İçimdeydi
Ta en derin yerinde “ben” im
Dilenmekteydi benden
Ne varsa benim
Nasılsa onundu