Bilindiği gibi Aziz Mahmud Hüdâyî, “mutasavvıf, âlim, şair ve Celvetiye tarikatının kurucusu”dur. Asıl adı Mahmûd’dur. Aslen, Cüneyd-i Bağdâdî Hazretlerinin neslinden olup seyyiddir. 1541 yılında Koçhisar’da doğdu. Bursa’da Muhammed Üftâde’den feyz aldı. 1598 de Üsküdar’da câmi ve dergâh yaptırdı. 1628’de vefât etti. İrşad ve mânevî terbiyesini şiirleriyle de devam ettiren Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri, bu sahada da gönülleri tenvîr eden pek tesirli eserler vermiştir. Bugün dahî büyük bir gönül hazzı içinde söylenmekte olan pek çok bestelenmiş şiiri vardır. Bu nedenle Aziz Mahmud Hüdayi en güzel şiirlerini derleyerek anıyoruz. İşte Aziz Mahmud Hüdayi’nin şiirlerin‘den “Divan-ı ilahiyat 146” sözleri…
Elâ ey gevher-i kân-ı risâlet
Sana bin bin salât ile tahiyyet
Hakîkat bâğının serv-i bülendi
Gül-i sad-berg-i gülzâr-ı sa’âdet
Fekâne kâbe kavseyni ev-ednâ
Uluvv-ı şânına eyler şehâdet
Nebîler gerçi halkı da’vet edip
Kamusu etdiler irşâd-ı ümmet
Velî sen geçip ef’âl ü sıfâtı
İbâdı etdin asl-ı zâta da’vet
Anınçün hâtem oldun enbiyâya
Seninle bitdi bünyân-ı nübüvvet
Habîbâ ger Halîl olduysa ceddin
Sen oldun kutb-ı eflâk-ı muhabbet
İki şakk oldu mâh engüştün ile
Çü gördü sende nûr-ı şems-i vahdet
Meded eyle Hüdâyî derd-mende
Şefâ’at yâ Resûla’llâh şefâ’at
