Bilindiği gibi Aziz Mahmud Hüdâyî, “mutasavvıf, âlim, şair ve Celvetiye tarikatının kurucusu”dur. Asıl adı Mahmûd’dur. Aslen, Cüneyd-i Bağdâdî Hazretlerinin neslinden olup seyyiddir. 1541 yılında Koçhisar’da doğdu. Bursa’da Muhammed Üftâde’den feyz aldı. 1598 de Üsküdar’da câmi ve dergâh yaptırdı. 1628’de vefât etti. İrşad ve mânevî terbiyesini şiirleriyle de devam ettiren Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri, bu sahada da gönülleri tenvîr eden pek tesirli eserler vermiştir. Bugün dahî büyük bir gönül hazzı içinde söylenmekte olan pek çok bestelenmiş şiiri vardır. Bu nedenle Aziz Mahmud Hüdayi en güzel şiirlerini derleyerek anıyoruz. İşte Aziz Mahmud Hüdayi’nin şiirlerin‘den “Divan-ı ilahiyat 216” sözleri…
Nutfe-i nâçîzi insân eyleyen Kâdir Hudâ
Yine lutfundan ede kullarına vaslın atâ
Lutf u İhsânı Hak’ın ihsâya kâbil mi aceb
Add içün cem’ olsa ger ins ü melek şâh ü gedâ
Bu Fenâ bağında bir bâkî sa’âdet isteyen
Enbiyâ vü evliyâ isrine kılsın iktidâ
Hubb-ı dünyâ ile keyd-i nefse kim olsa esîr
Hakk’a yüz tutsun yine andan olur derde devâ
Ma-sivâyı terk edip Mevlâ’ya ikbâl eylesin
Ey Hüdâyî bulmak isterse kişi bâkî safâ
