Âlemlerin Rabbinin mahbûbu Muhammeddir,
Cismi pâk, ismi Ahmed, âlemlere rahınetdir.
Hulk-i azîm sâhibi Levlâke…. muhatabı,
Menba-ı ilm, edeb, feyz, nur ve muhabbetdir.
Odur gerçek vâsıta, Hak’la kul arasına,
Sözü şifâ ruhlara, adı gönül pasına.
Odur hakîkî tabîb, me’yûs kalb hastasına,
Değil kendi, ümmeti, meleklerden yüksekdir.
Bu en seçkin kuluna, Hak yardımcılar verdi.
En sevdiği kulları ona Eshâb eyledi.
Resûlullah: yolları, benim yolumdur dedi,
Asrların iyisi bu asrı göstermişdir.
Muhammed Muştafâyı canından çok sevdiler.
Mal, mülk, makâmlarmı, uğruna terk etdiler.
İslâmî yaymak için severek can verdiler.
Yâ Rab, bu ne güzel hâl, yâ Rafr, 6u ne izzetdir.
Onun bir sohbetinde nefsleri pâk oldu.
Kalblerine ma’rifet, feyz, nûr, tecellî doldu.
Evliyâ hâllerini onlar bir anda buldu.
En yüksek makâmdalar ve hepsi müctehiddir.
Ve hep Ona uydular, bu ne büyük şerefdir.
Onlar hepsi âdildir, kimseye zulnı etmezler,
Nefsleri için aslâ, hilâfet istemezler.
Bu yüzden harb etmezler, birbirini üzmezler.
