Rufaî Hazretlerî, bîr gün dîkkatî çekmîş,
Kesîlmîş cübbesîyle, camîden gelîr îmîş…
Demîşler cübben kesîk, nerde bunun parçası?
Kedîcîk uyuyordu, getîrttîm bîr makası…
Rahatı bozulmadı, cübbemde uyuyordu,
Ezana koştuğumu, kedîcîk bîlmîyordu…
Kedîcîk uyanmamış, parçacığın üstünde,
Döndüğünde dîktîrmîş, yamalı bîr bîçîmde…
Bu bîr hayvan sevgîsî, mümînlerde böyledîr,
Sevgî lâflarla değîl, fedakârlık îledîr…
ALLÂH(c. c.) hayvanları da bîzler gîbî yarattı,
Ezîyetî men edîp, her zulmü yasaklattı…
(2000)
