ALLÂH (c. c.) namaz kıl dîyor, anladım kılıyorsun,
Nefsîm mümîndîr, dîye bîrde övünüyorsun…
Her îçînden gelenî bellî kî yapmıyorsun,
Nefsîn îsteklerînî, cîddîye almıyorsun…
Kur’anla ahlaklandın, hak, bâtıl bîlîyorsun,
Hadîslerle yaşayıp, İslâm’ı yaşıyorsun…
Nefsînî dînlemîyor, cîddîye almıyorsun,
Nefsîn yönetemîyor, günah îşlemîyorsun…
Nefsîn senîn emrînde onu oyalıyorsun,
Şeytan çok gerîlerde onu kandırıyorsun…
Sen öfkelenemezsîn ve de kıskanamazsın,
Kîmse sana küsemez çünkü darılamazsın…
Sen kîbîrlenemezsîn, kîbîrden utanırsın,
Sen gururlanamazsın, gururdan utanırsın…
ALLÂH (c. c.) ’a sığınmış, peygambere uymuşsun,
Nefsîn kontrolündedîr dürüstsün, dosdoğrusun…
Akılla ve vîcdanla, nefsî yenebîlîrîz,
Pîşmanlık duymadan, însan kalabîlîrîz…
ALLÂH(c. c.) korkusu varsa, nefsî yenebîlîrîz,
Bu korkumuz az îse nefse yenîlebîlîrîz…
Nefsîn mümîn olamaz, deme nefsîm mümîndîr,
Zîra nefîslerîmîz, bâtılı emredendîr…
Nefsîn mümîn olsaydı ermîşlerden olurdun,
Uzattığın ellerle; ruhları doldururdun…
Nefsîn mümîn olsaydı hep Hakk’ı konuşurdun,
Sabrı tavsîye eder evlîyadan olurdun…
(2000)
