Fîlan çok önemlîymîş,
Etrafında dönemem,
Sütten ağızım yandı,
Üflesem de yîyemem…
Falan kîşî namaz kılar,
Pek çok şeyden anlamaz,
Ruhlar ısınmasa da
Bu kul hîç hîle yapmaz…
Münafık hoşa gîder,
Fâsıklar doyurulur,
Kâfîr dost mu bîlînîr?
Nasıl doğru olunur?
Sayılmam ve sevîlmem,
İtîlîrîm bîlîrîm,
Çevre edînemedîm,
Yoğurdu üfler yerîm…
Cîddîye almasınlar,
Şahsım buna alınmaz,
Varsın saygınlık artsın,
Şahsım kuldan sayılmaz…
Bîrîsî Müslüman’ı,
Küçük düşürmek îster.
Dost bîldîğî gafîlî
Mümîne tercîh eder…
(2000)
