Bâtılda oyalanır, çîrkefe bulanırdım,
Kendîmî bîlîm ehlî, bîr de şahıs sanırdım…
Fakültenîn altında, mescît denen şey vardı,
Bîrkaç kez yolum düştü, bedenîm namaz kıldı…
îlk günler bakınmış, bîraz kopya çekmîştîm,
îçerîsî karanlık, dîkkat de çekmemîştîm…
Kalorîfer haneydî, komîğîme de gîtmîş,
1000 kîşîlîk okuldu, zoruma da gîtmemîş…
Yerlerde kartonlar var, fareler dolaşıyor,
Şahsım kî etkîlendî, ayetler duyuluyor…
Rab’bîm îçîn bu mekân, lâyık mı görülmüştü?
Yoksa Hakk’a vesîlem, bu mu öngörülmüştü?
Daha çok etkîlendîm, yapılan ne güzel şey,
Kötülükten arındım, ruha uygundu her şey…
Yurtta kılsam uzaktı, akşama dönüyorduk,
Çoğu kez yorgun, argın, kaza kılamıyorduk…
Bîr gün camîye gîttîm, gülesîm gelîyordu,
Kalorîfer hane yok, o ses duyulmuyordu…
Etrafta aydınlıktı, mümînler değîşmemîş,
Kalpler Rab’den yanaydı, namaz kî bîr emîrmîş…
Her ne fîkrîm var îse, bîrden bîre değîştî,
Ruhum yumuşamıştı, bedenîm gençleşmîştî…
Bîrden Hakk’a dönmüştüm, çünkü etkîlenmîştîm,
Bodrumda kî mescîtten, Rahman’a yönelmîştîm…
…
(1991)
