Mehmet Tevfik Temiztürk Lösemili Çocuğum Şiiri

featured
Paylaş

Bu Yazıyı Paylaş

veya linki kopyala

Üzülsem de boşuna henüz daha çocuğum,
Rab’bîm kî bağışlamış bu şekîlde doğmuşum…

Annem, babam kederlî, doktorlar müjde verîr,
Kemîk îlîğî naklî, lösemîmî düzeltîr…

Eskîsî gîbî değîl, artık, yaşayacağım,
Sevmesenîz de benî, koşup oynayacağım…

(1997)

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir