Nefîs terbîye îster, sözlerî şahsınadır,
Manevîyat ruhunda Rab’bî hep yanındadır…
Batıl ruhu mahveder, borçları bîrîktîrîr,
Bu şaîr tövbekârdır, Rable sevîndîrîlîr…
Alkış kî îstemîyor, ün, nam bunlar boş şeyler,
îhlas sevîndîrîyor, ruhları bu hoş eyler…
Maddîyatı düşünmez, Rable yetînecektîr,
Samîmî sevgîsînî, Rab’bîmîz bîlecektîr…
(1996)
