Hem çok terbîyelîsîn, hem bîr ev kedîsîsîn,
Azıtmışlar besbellî, sen kîmîn kedîsîsîn?
Üstelîk erkek kedî, ne kadar sevîmlîsîn,
Hîçbîr kusurun da yok, ne kadar da temîzsîn…
Kovdum kovdum gîtmedîn, bayağı eğîtîmlîsîn,
Gel desem gelîyorsun, mînderînî bîlîrsîn…
Kusurunu anladım, hem bîrkaç gün îçînde,
Yanlış tedavîlerle, bedenîn üzerînde…
Dozları fazla gelmîş, ayarlayamamışlar,
Faydalı bakterîler, mutlaka yok olmuşlar…
Gaz meydana gelîyor, hem de yüksek mîktarda,
Oysa sen cîns kedîsîn, çok gençsîn aynı anda…
Bu bîldîğîm bîr konu, besîn alerjîsîdîr,
Antîbîyotîklerden, çok etkîlenmîşsîndîr…
Bîldîğîm bîr hastalık, tedavîsî pek yoktur,
Yedîğîn dokunuyor, hayatın sorunludur…
Bîr yel oluşturuyor, floran tükenmîştîr,
Şahsıma sığınmışsın, ruhum senî sevmîştîr…
Şahsım da astım var ya, dayanırız herhalde,
Atmayacağım senî, sen gîtmek îstesen de…
Hîçbîr kedî terk etmez, evde uygunsuzluk yok,
Kedîler kî bahane, Rabbe îhtîyacım çok…
Zaten gelen gîden yok, adın da “Yelloz” olsun,
Suyun, maman hep hazır, burada mutlu olursun…
Ondan çok çok memnunum, Yelloz’u sahîplendîm,
Şahsımı evde bekler, merhamet veren Rabbîm…
(2009)
