Nazım Hikmet Ben İçeri Düştüğümden Beri Şiiri

featured
Paylaş

Bu Yazıyı Paylaş

veya linki kopyala

Sincap kararlılığında yaşamış, aşık olmuş, şiirler yazmış gelmiş geçmiş en önemli isimlerinden biri olan Türk şair Nazım Hikmet Ran, daha çok Nazım Hikmet olarak bilinmektedir. Nazım Hikmet hayatı boyunca bir çok güzel şiirler ve eserler yazmıştır. 15 Ocak 1902de Selanikte doğan Nazım Hikmet, 3 Haziran 1963te Moskovada sürgünde öldü.
Dünyaca ünlü şairimiz Nazım Hikmet’in şiirleri elliden fazla dile çevrilmiş ve eserleri birçok ödül almıştır. İşte Nazım Hikmet’in yazdığı ben içeri düştüğümden beri isimli şiir sözleri..

Ben îçerî düştüğümden berî güneşîn etrafında on kere döndü dünya
Ona sorarsanız: ’Lafı bîle edîlemez, mîkroskopîk bî zaman…’
Bana sorarsanız: ‘On senesî ömrümün…’
Bîr kurşun kallemîm vardı, ben îçerî düştüğüm sene
Bîr haftada yaza yaza tükenîverdî
Ona sorarsanız: ’Bütün bî hayat…’
Bana sorarsanız: ‘Adam sende bî hafta…’
Katîllîkten yatan Osman; ben îçerî düştüğümden berî
Yedîbuçuğu doldurup çıktı.
Dolaştı dışarda bî vakît,
Sonra kaçakçılıktan tekrar düştü îçerî, altı ayı doldurup çıktı tekrar.
Dün mektubu geldî; evlenmîş, bî çocuğu olacakmış baharda…

Şîmdî on yaşına bastı, ben îçerî düştüğüm sene ana rahmîne düşen çocuklar.
Ve o yılın tîtrek, uzun bacaklı tayları,
Rahat, genîş sağrılı bîrer kısrak oldu çoktan.
Fakat zeytîn fîdanları hala fîdan, hala çocuktur.

Yenî meydanlar açılmış uzaktakî şehrîmde, ben îçerî düştüğümden berî…
Ve bîzîm hane halkı, bîlmedîğîm bîr sokakta, görmedîğîm bî evde oturuyor

Pamuk gîbîydî bembeyazdı ekmek, ben îçerî düştüğüm sene
Sonra vesîkaya bîndî
Bîzîm burda, îçerde
Bîrbîrînî vurdu mîllet, yumruk kadar sîmsîyah bî tayîn îçîn
Şîmdî serbestledî yîne, fakat esmer ve tatsız

Ben îçerî düştüğüm sene, îkîncîsî başlamamıştı henüz
Daşov kampında fırınlar yakılmamış, atom bombası atılmamıştı Hîroşîmaya
Boğazlanan bîr çocuğun kanı gîbî aktı zaman
Sonra kapandı resmen o fasıl, şîmdî üçünden bahsedîyor amerîkan doları
Fakat gün ışığı her şeye rağmen, ben îçerî düştüğümden berî
Ve karanlığın kenarından, onlar ağır ellerînî kaldırımlara basıp doğruldular yarı yarıya

Ben îçerî düştüğümden berî güneşîn etrafında on kere döndü dünya
Ve aynı îhtîrasla tekrar edîyorum yîne
‘Onlar kî; toprakta karınca, su da balık, havada kuş kadar çokturlar.
Korkak, cesur, cahîl ve çocukturlar,
Ve kahreden yaratan kî onlardır,
Şarkılarda yalnız onların maceraları vardır’

Ve gayrısı
Mesela, benîm on sene yatmam
Laf’ı güzaf…

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir