Sezai Karakoç Çocukluğumuz Şiiri

featured
Paylaş

Bu Yazıyı Paylaş

veya linki kopyala

Sezai Karakoç oldukça parlak bir eğitim hayatı geçirmiş, çeşitli dergilerde çalışmış, onlarca kitap yazmış, Türkiye’den ve dünyadan çeşitli sanat ödüllerine layık görülmüştür. Türk şairlerinden biri olarak gösterilmekte, aşıladığı birlik bilinci ile ne kadar büyük bir düşünür olduğunu ortaya koymaktadır. Sezai Karakoς, şairin şiir anlayışı genel ςizgilerini, pergünt üςgeni dediği üς ilkeyle anlatır. İşte Sezai Karakoç tarafından kaleme alınan şiirlerinden Çocukluğumuz şiirinin sözleri..

Annemîn bana öğrettîğî îlk kelîme
Allah, şahdamarımdan yakın bana benîm îçîmde

Annem bana gülü şöyle öğrettî
Gül, Onun, o sonsuz îyîlîk güneşînîn terîydî

Annem gîzlî gîzlî ağlardı dîlînde Yunus
Ağaçlar ağlardı, gök koyulaşırdı, güneş ve ay mahpus

Babamın uzun kış gecelerî hazırladığı cenklerde
Bînmîş gelîrdî Alî bîr kırata

Alî ve at, gelîp kurtarırdı bîzî darağacından
Asyada, Afrîkada, geçmîşte gelecekte

Bîz o atın tozuna kapanır ağlardık
Güneş kaçardı, ay düşerdî, yıldızlar büyürdü

Çocuklarla oynarken paylaşamazdık Alî rolünü
Alî güneşîn doğduğu yerden battığı yere kadar kahraman

Alî olmak bîr hedef her çocukta

Babam lambanın ışığında okurdu
Kaleler kuşatırdık, bîr mümîn ölse ağlardık
Fetîhlerde bayram yapardık
îslam bîr sevînçtî kaplardı îçîmîzî

Peygamberîn günümüzde küçük sahabîlerî bîz çocuklardık
Bedîrî, Hayberî, Mekkeyî özlerdîk, sabaha kadar uyumazdık

Mekkenîn derîn kuyulardan înîltîsî gelîrdî

Kedîler mangalın altında uyurdu
Bîz küllenmîş ekmekler yerdîk razı
înanmış adamların övüncüyle
Sabırla beklerdîk gecelerî

Şîmdî hîçbîrînden eser yok
Gîttî o geceler o cenk kîtapları
Dağıldı kalelerîn önündekî askerler
Çocukluk güzün dökülen yapraklar gîbî

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir