ÖĞÜDÜN BÖYLESİ
Yine bir başka gün, Yezîd-i Rakkaşi, Yüce Halife Ömer b. Abdülâziz”in yüksek huzuruna girdi…
Ömer b. Abdülâziz (Radıyalialıü Anh), derin gözlerini ona dikip:
— Ey Pâk kişi, dedi, bana öğüd ver!…
O Hak dostu şöyle buyurdu:
— Ey Mü”minlerin Emiri!… İlk ölen halîfe sen değilsin… (Yâni diğerleri gibi sen de ölecek, bu saltanattan ebedi olarak ayrılacaksın)…
Ömer (Radıyallahü Anh)”in gözlerine yaşlar hücum etti de dedi ki:
— Ey eşsiz pîr!… Öğüdüne devam et!…
O yine buyurdu ki .*
— Yâ Ömer!. Âdem”den sana gelinceye kadar hiçbir baban hayatta değil, hepsi de ölmüşlerdir.
— Öğüdünü artır!… –
— Yâ Ömer!. Cennetle cehennem”den başka gidilecek yer yoktur!…
Bu son söz koca halifenin aklını uçuracak gibi oldu, hıçkıra hıçkıra ağladı ve bir zaman kendine gelemedi..*
Gönül bahçesinde bu korkunun rüzgârları esmedikçe hakikat goncaları nasıl meydana gelir ki?…
Sizde akılca üstün olan işte tek kişi, Allah korkusu ile yüreği titrek kişi!…
