‘Kadın dört şey için nikâh edilir: Malı için, soyu sopu için, güzelliği için, bir de dîni için. Sen ey iki eli toprak tutasıea, dindar olanını te’mîne zaferyâb ol,”
İZAHI
Resûl-ı Ekrem Efendimiz, insanların temâyiil ve âdetlerini beyanla, dindar kadın ile evlenmeyi tavsiye buyuruyor. Filhakika insanlar, evlenmek istediklerinde ötedenberi onun, ya malına veya soy sopuna veya güzelliğine veya dinine rağbet edegelmişlerdir. Lâkin mal, asalet ve güzellik saâdet te‘min etmez.
Kadın zengin, asü ve güzel olur, fakat bed-zebân ve huysuz olabilir. Mal, asalet veya güaelliğine mağrur olarak itâatsız ve mütehakkim olur. Ve bu se-jeble aile hayâtında huzur ve saâdet olmaz. Amma kadın dindar olursa birlik mes‘ûd olur.
Çünkü, dindar kadın, di yân eti icâbı afif-dir, iyi huyludur, âlle haklarına riâyetkâr ve çocuklarına şefkatlidir, onları Islâm ahlâk ve âdâbı üe yetiştirir. Bu faziletlerinden dolayı dindar kadın arayıp bulmalıdır. İşte Peygamber-i zî-Şânımız buna tergîb ediyor.
Tefsir sahibi Zemahşerî merhum “Atvâku’z-zehep” adlı eserinde bir kadına güzelliği için degü, iffeti için talip ol. İffet ve güzellik bir arada bulunursa bu kemâldendir, dedikten sonra bunun daha iyisi, asırlarca muammer olsan da bekâr kalınandır, der. Merhum ya lâtife veya zarifâne hanımından şikâyet etmek istemiştir.
