‘Bir kimse, din kardeşini bir zenb (tevbe edilmiş bir suç) sebebiyle ayıplar ve ta‘n ve zemmederse, o suçu işleyinceye kadar ölmez.”
İZÂHI
Zenb, suç, günah demektir. Hadîs şârihleri buradaki zenbi, tevbe edilmiş zenb olarak tefsir etmişlerdir.
Müteaddit hadîs-i şeriflerde beyan buyrulduğu üzere, bir suçtan tevbe eden, suç işlememiş kimse gibidir. Binâenaleyh, tevbeden sonra o suçu örtmek gerekir. Din kardeşliği, ahlâk fazileti bunu emreder.
Tevbe edilmiş bir suçu, kötüleme ve ayıplama vesilesi yapan, cezâ olarak, o suçu işleyinceye değin ölmez, bu hareketinin dünyâdaki cezâsıdır.
