HİKMET-134
Muhabbetni bostanıda hezar destan
Bülbülleri sayrar anda efgan kılur
Ma’rifetni meydanıda cevlan kılgan
Keçe kündüz közyaşını umman kılur
Ul bülbülni avazını eşitgenler
Tekebbürni tağın kesib uşatganlar
Bu dünyanı mezesini unutganlar
Feryad urub yığlab közin giryan kılur
Aşık kullar bu dünyanı közge ilmez
Dünya ışkın zahid kullar tilge almaz
Keçe kündüz mest ü hayran özge kelmez
Didar tileb köksin teşib nâlân kılur
Vaderiğa keçti ömrüm toymay kaldım
Rahilesiz yolga kirib harıb kaldım
Himmet kurın belge mehkem çalıb aldım
Özi süygen aşıkların sersan kılur
Eya aşık keçe kündüz tınmay yığla
Küyüb pişib yürek bağrıng ezib dağla
Ecel yetse merdânevar beling bağla
Mundağ aşık barsa anda mihman kılur
Şeyh Mansur özbaşını dârda kördi
Pertev saldı Hak didârın anda kördi
Bihûd bolub özin bilmey efgan kıldı
Vaşuka deb özin bilmey cevlan kılur
Şeyh Şibli aşık bolub bilmey ötti
Şeyh Bayezid yetmiş yolı özin sattı
Bu dünyanı izzetlerin taşlab attı
Ötken işge nedamet deb efgan kılur
Andağ erler suhbetini tabgan kişi
Mest ü hayran bolub yürer yaz u kışı
Seherlerde çarzarb urmak anı işi
Zahir hande bâtınların pinhan kılur
Mundağ bolmay Hak vaslığa yetib bolmaz
Resva bolmay sırdın manâ alıb bolmaz
Hû zikrini aytıb daim tildin koymaz
Vehmi birle dillerini lerzan kılur
Kul Hace Ahmed bu hikmetni kimge aytdıng
Arifmen deb halayıkga okub yaydıng
Te’sir kılmas alimlerge aytgan pendin
Arif uldur ten mülkini veyran kılur
