HİKMET-86
Işk sırrını beyân kılsam âşıklarğa
Tâkat kılmay başın alıp keter dostlar
Tağ u taşga başın urup bi-hud bolup
Ehl ü ayâl hânumândın öter dostlar
Işk şiddeti başga tüşse âşık neyler
Bigâneler taşlar atıp anga küler
Divâne dep başın yarıp kanğa bular
Şâkir bolup hamd u senâ aytar dostlar
Işksızlarnı hem cânı yok hem imânı
Resûlullâh sözin aydım manâ kanı
Neçe aytsam eşitküvçi bilgen kanı
Bi-haberge aytsam könglü katar dostlar
Işk gevheri tübsiz deryâ içre pinhân
Cândın keçip gevher alğan boldı cânân
Bul-hevesler âşıkmen dep yolda kalğan
Dinlerini pûçek pulğa satar dostlar
Otka köydüm cândın toydum hayrân boldum
Bu neçük ot küymey yanmay biryân oldum
Muhabbetni atın işitip giryân boldum
Közi giryân murâdığa yeter dostlar
Zâr yığlaban zâr ingregil rahmı kelsün
Yol adaşsang rahmı kelip yolğa salsun
Amin dengler pir-i muğan kolung alsun
Hizmet kılğan murâdığa yeter dostlar
Zamâne hem âhir boldı hoyung ketti
Resûlu’llâh vadeleri yavuk yetti
Hâs kulları yahşı sözge kulak tuttı
Yaman kullar kündin künge better dostlar
“Küllü yevmin beterün” dedi Hak Mustafa
Ümmet bolsang kulak salğıl ehl-i vefâ
Yahşılarnı ecrin berür, bedge cezâ
Kıyâmet kün cezâların tartar dostlar
Fâsık, fâcir hevâ kılıp yerni basmas
Rûze namâz kazâ kılıp misvâk asmas
Resûlullâh sünnetlerin közge ilmes
Günâhları kündin künge artar dostlar
Dünyâdarlar mâlın körüp hevâ kılur
Menmenlikdin ol davâ-yı Hudâ kılur
Öler vaktda imânıdın cûdâ kılur
Cân bererde hasret birle keter dostlar
Kamuğ dünya yıkkanlarnı vallâh kördüm
Öler vaktda kalaysen dep hâlin sordum
Şeytân aytdı imânığa çengel urdum
Cân çıkarda yığlay yığlay keter dostlar
Kul Hâce Ahmed âşık bolsang cânıng küysün
Sıdkıng birle Allah degil Tengri bilsün
Duâ kılğıl mü’min kullar dünyâ koysun
Dünyâ koyğân âhiretka yeter dostlar
