İşte Asım Kahvecinin Güherçile kitabından Veda Adlı Şiiri
bu bir sonbahar yine
bütün ölümler ölümsüzlük kokar
bu bir intihar yine
durgun ırmaklarında sonsuza akan bulanık sevdaların
davetlerim ölüm sandı kanaryalar
ırmaklar ırmaklar durgun ve bulanık
aşk diyorlar akmak için meçhul sevdalara
körpecik kalpleri ki kanaryaların
vedalarla yanık
dingin kasırgalarında bıçak sırtı karanlıkların
çağırır Leylalar günbatımlarım
gün batmayan dağlara
yeşil diyorum hep çamur akan ırmaklara
bilmiyordun sonbaharın kanarya kanatlarında
çırpman ölümün rahat soluklarını
yaklaşmadın hiç ne savaşmaklara ne teslim olmaklara
çamur akan ırmaklarda çırpman
yeşil gözlerinde sevgililerin
hep gördün hiç inanmadın
bütün ölümlerine ölümsüzlük kattıklarını
şimdi mevsim kıştır
çocuklar üşümüş kanaryalar donmuştur
şimdi temmuzlarda bile erimeyen buz yüreğin
cehennem gibi kaynayan bir yakarıştır
ki güllere can vermeyen
bütün bülbüller gibi yitirilmiş
aşkların kaybolmuş mezar taşlarına konmuştur
