Bilindiği gibi Aziz Mahmud Hüdâyî, “mutasavvıf, âlim, şair ve Celvetiye tarikatının kurucusu”dur. Asıl adı Mahmûd’dur. Aslen, Cüneyd-i Bağdâdî Hazretlerinin neslinden olup seyyiddir. 1541 yılında Koçhisar’da doğdu. Bursa’da Muhammed Üftâde’den feyz aldı. 1598 de Üsküdar’da câmi ve dergâh yaptırdı. 1628’de vefât etti. İrşad ve mânevî terbiyesini şiirleriyle de devam ettiren Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri, bu sahada da gönülleri tenvîr eden pek tesirli eserler vermiştir. Bugün dahî büyük bir gönül hazzı içinde söylenmekte olan pek çok bestelenmiş şiiri vardır. Bu nedenle Aziz Mahmud Hüdayi en güzel şiirlerini derleyerek anıyoruz. İşte Aziz Mahmud Hüdayi’nin şiirlerin‘den “Dîvân-ı İlâhîyât 70” sözleri…
Bülbül ki âşiyân-ı kadîmi koyup gelir
Gülden meğer ki bûy-ı mahabbet duyup gelir
Güller gülâb-i hubb-i ezel yâdına dilâ
Odlara yakılıp kamudan el yuyup gelir
Bâd-ı hazândan aldı fenâ bûyu zevkini
Eşcâr dürlü dürlü libâsın soyup gelir
Gûş eyleyip vücûdun zenb-i kelâmını
Pervâne nâr-ı aşk ile varın yuyup gelir
Çünki Hüdâyî mahv ola nefsin ru’ûneti
Ol kalbe kalb rûha o sırra uyup gelir
