Sayd ederken hümâ-yı irfânı
Uçdu ol şâhbâz-ı sultânî
Yûsufu çâha atdı ihvânı
Kodu hasretde Pîr-i Ken’ân’ı
Neyledin Mustafâ’yı ey fânî
Kande gitdi Muhammed’im kanı
Terk edip bu sarây-ı vîrânı
Belki cümle sivâ-yı Sübhânî
Arzu etdi (o) vech-i Rahmânı
Katreden geçdi buldu ummânı
Neyledin Mustafâ’yı ey fânî
Kande gitdi Muhammed’im kanı
Tan mıdır bülbül etse efgânı
Zayi’ etdi o verd-i handânı
N’ola ger dökse gözlerim kanı
Görmez oldu o Mâh-ı tabânı
Neyledin Mustafâ’yı ey fânî
Kande gitdi Muhammed’im kanı
